" นิราศบางปะอิน......กันเอง "
โอ้คิดไป ใจหาย ไม่วายเศร้าจำจากลา น้ำตานอง
ทั้งสองเราต้องห่างเจ้า กานดา มาเดียวดายเจ้าขวัญเอ๋ย
ขวัญนุช สุดสมรก่อนเคยนอน แนบข้าง มิห่างหายมาบัดนี้
พี่มาร้าง ต้องห่างกาย ลูกผู้ชาย ใจหมอง ครองน้ำตาภาระกิจ
ราชการ งานแล้วเสร็จวันที่เจ็ด เสร็จสรรพ ต้องพับผ้าจัดกระเป๋า
ให้พร้อม ตรอมใจลาจากแก้วตา งามชื่น เพื่อคืนเรือนเริ่มออกจาก
ลพบุรี ตีห้าแล้วถึงสระแก้ว ยามนี้ ไม่มีเพื่อนเห็นน้ำใส
ในสระ เหมือนจะเตือนมิลืมเลือน ถิ่นนี้ ที่เคยมาแวะสระแก้ว
แล้วเรา เข้าตลาดหาซื้อของ ใส่บาตร เหมือนอย่างว่าทุกทุกเช้า
เคร่งครัด ปฎิบัติมาอธิษฐาน ชาติหน้า อย่าร้างไกลรับพรพระ เสร็จสรรพ
กลับขึ้นรถแสนรันทด ก้มหน้า น้ำตาไหลเลียบคันคลอง
ชลประทาน ผ่านเรื่อยไปในหัวใจ หงอยเหงา เศร้าสุดทนพอเข้าเขต
โก่งธนู ดูชื่อบ้านให้สะท้าน ทรวงใน ใจสับสนคิดถึงเจ้า
แก้วตา แม่หน้ามลเหมือนพี่โดน ธนูรัก ปักทรวงในถึงทางแยก
แยกผ่าน เข้าบ้านแพรกฟังเรื่องแทรก โบราณ เขาขานไขว่าหญ้าแพรก
แล้งรำเค็ญ ไม่เป็นไรเขาจึงใช้ เป็นเครื่องหมาย ให้อดทนถึงเจ้าปุก ปลุกพี่
นี่ก็สายพี่สอดส่าย มองทาง ข้างถนนครัวทองแดง ปิดไว้ ไม่มีคนจนรถพ้น
ร้านอาหาร อดทานกันเลยเจ้าปุก ขึ้นทาง ต่างระดับพอขากลับ ขับมาทาง
บางปะหันอยากมีเจ้า ดวงเดือน เป็นเพื่อนกันโอ้แจ่มจันทร์ พี่หันเก้อ
ไม่เจอใครคิดถึงเจ้า จนเข้า มหาราชอยากประกาศ ให้รู้สิ้น
แผ่นดินไหนโอ้เจ้าฟ้า มหาราช ของชาติไทยมิลบเลือน จากใจ
ไทยทั้งปวงโอ้อกเอ๋ย เคยรุ่งเรือง เป็นเมืองเก่าพี่นั่งเศร้า
จนเข้า นครหลวงยิ่งเข้าไกล้ ใจยิ่งช้ำ ระกำทรวงเจ้าพุ่มพวง
คนดี ที่จากมาเจ้าตะบึง ขึงโกรธ พิโรธพี่เจ้าคนดี ขุ่นข้อง
ไม่มองหน้าเลยนครหลวง ล่วงเข้า อยุทธยายิ่งโศกา ผ่านมา
น้ำตารินถึงบ้านน้อง เสียที พี่แทบคลั่งไม่รู้บ้าง หรือไร
คนใจหินพอถึงทาง ต่างระดับ บางปะอินเจ้ายุพิน ขับไส
ไล่พี่ยาเป็นคำสั่ง เด็ดขาด มิอาจฝืนโอ้ขวัญยืน ตัวพี่
นี้แทบบ้าเมื่อขับผ่าน บางปะอิน กินน้ำตาวิงวอนฟ้า
ไหว้ประนม ทั้งพรหมอินทร์หวังชาติหน้า เราสอง
ปองสมัครเป็นคู่รัก คู่ชม สมถวิลย์จะขอรัก ภักดี
ชั่วชีวินขอองค์อินทร์ รู้เห็น เป็นพยานพอมาถึง
บางบัวทอง ยิ่งหมองหม่นบัวอุบล ไหนเล่า
ที่กล่าวขานแม้นมีบัว
สุคนธ์ ขอบนบานให้นงคราญ ใคร่ครวญ
ให้หวนคืนถึงบางแค
แลดู อย่างผู้แพ้เจ้าไม่แคร์ ใช่ไหม ทำใจฝืนจะมีใคร หรือเปล่า
เล่าขวัญยืนจึงเป็นอื่น ไปแล้ว หนอแก้วตาถึงมหาชัย ใจพี่
นี้แทบสิ้นขอจอดกิน ข้าวก่อน นะหล่อนจ๋านิราศรัก ก็ขอพัก ไว้สักคราใครจะมา แต่งต่อ
ก็ขอเชิญ...................................
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น